Spijt

Het overlijden van een vriend herinnert je er soms aan dat bepaalde zaken ongezegd zijn gebleven. Dat je geen tijd had om te luisteren en soms hebt verzuimd een hand toe te reiken, terwijl dat eigenlijk wel het beste was. We hoeven onszelf daarvoor niet met verwijten te overladen. Dingen zijn zoals ze zijn en ook wij zijn niet volmaakt. Maar het kan ons wel spijten en we kunnen er van leren. Om altijd de communicatie open te houden. Ons hart te openen, ook al hebben we soms de neiging om af te sluiten. Dat geldt ook in een geschil waarin je bent vast gelopen. Kan je daarin elkaar nog zien als mensen die niet volmaakt zijn? Mensen die de behoefte hebben gehoord te willen worden; en soms een handreiking nodig hebben om in het gesprek in beweging te komen.